مواد حافظه دار

این سیم ها حافظه دارند. به عنوان مثال می توان آنها را به هر شکلی درآورد و سپس با گرم کردن آنها تا دمای بالای 90درجه سانتی گراد به حالت اولیه شان برگرداند.

این نکته که شاید جالب تر هم باشد این است که می توان این سیم ها را برنامه ریزی کرد تا شکل خاصی را به خاطر بسپارند! این کار به این صورت انجام می شود که شکل دلخواهمان را به سیم می دهیم و سپس سیم را به مدت تقریبی 5 دقیقه با دمای 150 درجه سانتی گراد گرما می دهیم یا جریان الکتریسیته را از آن عبور می دهیم. حالا می توانیم سیم را به هر شکل دیگری درآوریم و برای برگشت آن به شکل اولیه کافی است آن را در آب داغ بیندازیم.

                                                                                     

این ثبت است – چه به وسیله ی فرد، چه دستگاه، چه یک تکه میکا (هر چیزی که بتواند یک رکورد را حفظ کند) – که بالقوگی را به حقیقت تبدیل می کند. فقط به مقدار کمی از ساختار بور استفاده کردم تا بیان کنم که هرگز این چیز عجیب یعنی کوانتوم را درک نمی کنیم، مگر اینکه در ابتدا درک کنیم اطلاعات چگونه واقعیت را می سازد. اطلاعات فقط دانش ما در مورد جهان نیست، اطلاعات جهان را تشکیل می دهد.»

– جان ویلر – فیزیکدانان نظریِ دانشگاه پرینستون که واژه ی «سیاهچاله» را عمومی کردند، عباراتِ «فوم کوانتوم»، «کرمچاله» و «اشیای ناشی از بیت» را ابداع کرده و فرضیه ی «جهانِ تک الکترونی» را مطرح کردند.

                                                                                                

به دو الکترود زیر اسپارک گپ می گویند
اگر میان دو اکترود یک اختلاف پتانسیل بالا برقرار کنیم، بین دو الکترود یک میدان الکتریکی ایجاد می شود؛

قوس الکتریکی حاصله، در نتیجه ی فروشکست تولید می شود. برای شدت میدانی که در یک نارسنا ( در اینجا هوا ) می توان تولید کرد حدی ( استقامت دی الکتریک ) وجود دارد که این حد برای هوا 5^10 × 8 نیوتون بر کولن است.
اگر شدت میدان الکتریکی از این مقدار بیشتر شود، هوا رسانا ( یونیزه ) میشود و این خود سبب تولید جرقه میشود.

از کاربرد های صنعتی اسپارک گپ ها نیز می توان به دفع و انتقال جرقه های نامطلوب اشاره کرد.